Wieża Hiran Minar

Jahangir był cesarzem Mogołów, który, jak wszyscy dobrzy cesarze Mogołów, uwielbiał polować na antylopy. Uwielbiał także swojego ulubionego zwierzaka o imieniu Mansraj (czyli "Światło Umysłu"), który był właśnie antylopą. Coś musiało pójść nie tak.

I rzeczywiście, coś złego rzeczywiście się wydarzyło, kiedy Jahangir polował z przyjaciółmi w pobliżu Szejupupury, kiedy spostrzegł antylopę, która okazała się kuszącą zdobyczą. Zapewne ktoś się pomylił i nie zauważył, że zwierzę było właśnie ukochaną antylopą cesarza. Fakty są takie, że biedny Mansraj został zastrzelony właśnie tego dnia, w 1606 roku.

Dotknięty utratą, Jahangir złożył hołd pamięci swojego zwierzaka, budując 100-metrowy Hiran Minar (czyli "Wieża jeleni"). Wierzchołek wieży zawiera miejsce, w którym znajdują się szczątki antylopy Mansraj, a na obwodzie wieży znajdują się otwory, które najprawdopodobniej były używane do montażu głów trofeów zwierzęcych upolowanych przez cesarza. Dziwny sposób na uhonorowanie zwierzęcego przyjaciela zabitego w nieszczęśliwym wypadku? Jasne, ale smutek robi dziwne rzeczy z człowiekiem.

W 1634 roku następca Jahangira, Shah Jahan, odwiedził ulubiony rezerwat myśliwski swojego ojca i postanowił dodać coś do tego kompleksu, budując duży zbiornik na wodę i ośmiokątny pawilon na wschód od wieży pamięci (było to dwa lata po tym, jak Shah Jahan zaczął budować Taj Mahal - facet lubił budować). Prostokątny zbiornik na wodę mierzy 750 na 900 stóp i posiada serię kanałów i zlewni dla utrzymania poziomu wody. Ceglane rampy pośrodku każdej strony zbiornika zapewniają dostęp do wody zwierzętom żyjącym w rezerwacie.

Ośmiokątny pawilon, który służył jako królewskie miejsce odpoczynku, znajduje się na środku zbiornika i jest dostępny przez łukowaty kamienny most, który prowadzi bezpośrednio z pawilonu do wieży. Pomimo wszystkich nowszych budowli Hiran Minar nadal pozostaje głównym punktem okolicy oraz jest świadectwem sympatycznej, choć nieco ekscentrycznej, międzygatunkowej przyjaźni.